Een nieuwe A2

In 2019 toonde Audi in Sjanghai de AI:me, een bijna autonoom rijdende toekomststudie die zijn verwantschap met de A2 niet verloochende. De meest zichtbare parallel was de achterkant met de geknikte glaspartij. Ik smulde bij voorbaat. En nu meldt AutoBild dat er echt beweging in de zaak zit. Op het nieuw MEB Entry-platform voor kleine elektrische auto’s van het VW-concern, merkwaardigerwijs overigens ontwikkeld door Seat, ziet Audi ruimte voor een elektrische opvolger van het mythische origineel. ‘De tijd voor een nieuwe A2’ zou gekomen zijn, heeft het blad in de wandelgangen opgevangen. “Al was de oude een flop, hij bepaalt tot vandaag het imago van Audi.” Het lijkt me wat overdreven, maar voor het goede doel ben ik bereid het volledig met de Duitse vakbroeders eens te zijn.

Ik zou geen bezwaar hebben tegen het Sjanghai-ontwerp. Autofabrikanten willen natuurlijk altijd vooruit, zodat alleen hun designafdelingen het mandaat hebben op het verleden terug te grijpen. In het A2-traject zou ik als Audi eenmalig voor een remake kiezen. Hier kunnen ze in Ingolstadt hun Vorsprung durch Technik immers zo van het schap trekken, twintig jaar jong en geen dag verouderd. Hoewel,  dashboard en veiligheidsvoorzieningen eisen natuurlijk een upgrade, al haalde het autootje in 2002 toch zomaar vier sterren in de Euro NCAP-crashtest – zij het met zware strafpunten voor voetgangersveiligheid, waarvoor de Audi maar één ster scoorde. Maar daar valt ongetwijfeld iets aan te doen.

De kernwaarden van het concept staan intussen fier overeind. Geen auto van dit formaat – lengte drie meter tweeëntachtig – biedt zo’n riante binnenruimte voor vier volwassen passagiers en 390 liter (!) bagageruimte. Het Audi Space Frame met de aluminium carrosserie is een geniale lichtgewicht-constructie. Er is een dubbele bodem voor de batterijen, omdat in de ontwikkelingsfase al rekening werd gehouden met een elektrische aandrijflijn. Een extreem lage luchtweerstandscoëfficiënt van 0.25 voor de A2 1.2 TDI maakt nog steeds indruk. Bij die spaar-diesel, die toen makkelijk 1 op 33 haalde, zijn zelfs de veerpoten en wielophanging van aluminium. De duurzaamheid is maximaal.

Stel je eens voor. Je neemt de koets van de 1.2, die rijklaar 830 kilo weegt. Je haalt de diesel en de bak eruit, samen 134 kilo -  wat ik vrij precies weet dankzij met meesterlijke boek dat mijn Duitse collega Dirk-Michael Conradt over de geschiedenis van mijn Audi schreef. Blijft over: minder dan 700 kilo. Dat geeft je honderden kilo’s speelruimte voor een ongekend lichte EV. Het 50 kWh-batterijpakket van de elektrische Corsa weegt in totaal nog geen 350 kilo. Theoretisch zou zo’n A2 Electric ruim onder de 1100 kilo moeten kunnen blijven. Door de geringe massa en de lage luchtweerstand zou hij voldoende hebben aan een relatief compact accupakket.

Ik droom er al jaren van. De zwarte A2 1.4 hier op de oprit, met 165.000 kilometer ondanks wat kleinigheidjes op zijn tijd in topconditie, kan nog wel even mee. Maar mocht het motortje gaan haperen, dan zou ik hem liever eigenhandig laten elektrificeren dan hem prijs te geven. Roesten zal hij niet, en zo duur kan een conversie met die gestaag dalende batterijprijzen mettertijd niet zijn. Het is en blijft een van de meest doordachte auto’s ooit. Ik heb die kleine Einstein in mijn hart gesloten. Maar het is al een hele troost dat Audi zijn naam in ere wenst te houden.